زندگي نامه سردارخلق موسي خياباني
موسی خیابانی، (زاده ۱۳۲۲- ۱۳۶۰) از اعضای باسابقه‌ي سازمان مجاهدین خلق ایران و عضو مرکزیت سازمان طی سالهای بعد از ۱۳۵۰ بود.
او در اواخر سال ۱۳۴۵ به عضویت سازمان درآمد و قبل از سال ۱۳۵۰ در ارتباط با رهبران و بنیانگذاران سازمان مسئولیتهای سنگینی را در سازمان به عهده داشت.
در سال ۱۳۴۹ همزمان با ورود سازمان به مرحله‌ي تدارک عمل و ایجاد آمادگیهای نظامی، موسی به همراه چند تن دیگر از کادرها و مسئولان سازمان برای طی دوره‌ي آموزش نظامی و چریکی راهی فلسطین گردید و پس از طی آموزشهای لازم در مرداد سال ۱۳۵۰ مخفیانه به ایران بازگشت.
دستگیری و زندان
او به دنبال یورش گسترده‌ي ساواک به سازمان مجاهدین در شهریور سال ۱۳۵۰، همراه ۳۳ تن دیگر از اعضای مجاهدین دستگیر شد. وی ماهها زیر شکنجه قرار داشت. شدت ضربات وارده در دوره‌ي بازجویی به حدی بود که مدتی در بیمارستان بستری گردید. موسی خیابانی در اردیبهشت ۱۳۵۱، در یک دادگاه نظامی به اعدام محکوم گردید، این حکم در دادگاه دوم نیز تأیید شد. لیکن پس از اعدام بنیانگذاران سازمان مجاهدین خلق و اعضای کمیته‌ي مرکزی سازمان، رژیم شاه تحت فشارها و موج اعتراضهای گسترده در واکنش به صدور احکام اعدام در مورد مجاهدین، مجبور شد که از اعدام او و چند تن دیگر از مجاهدین صرفنظر کند. موسی به حبس ابد محکوم شد و به زندان قصر انتقال یافت. سرانجام پس از ۷ سال اسارت، در روز ۳۰ دی ۱۳۵۷، به همراه آخرین دسته از زندانیان سیاسی، از زندانهای ساواک شاه آزاد شد.
شهادت
در پی وقایع خرداد ۱۳۶۰ و خروج مسعود رجوی از ایران، موسی خیابانی فرماندهی نظامی مجاهدین در ایران را بر عهده گرفت. در روز ۱۹ بهمن ۱۳۶۰ شمسی نیروهای سپاه پاسداران موفق به کشف محل اختفای اصلی رهبران مجاهدین در تهران در محله زعفرانیه شده و پس از محاصره آن محل و چند ساعت درگیری مسلحانه آن را تصرف کردند. در این واقعه ۲۳ نفر از جمله موسی خیابانی مرد شماره ۲ سازمان، آذر رضایی همسر موسی خیابانی و اشرف ربیعی همسر مسعود رجوی کشته و پسر خردسال مسعود و اشرف نیز به اسارت درآمد. این واقعه از سوی مجاهدین «عاشورای مجاهدین» نامیده شد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر