مجاهد خلق آرش پورغلامی پس از نزدیک به دو دهه مجاهدت و مبارزه با استبداد مذهبی ولایت فقیه، بر اثر ایست قلبی، در آلبانی درگذشت و به یاران شهید و صدیقش پیوست.
آرش پورغلامی در سال ۱۳۵۵ در هادیشهر آذربایجان شرقی در خانواده‌یی کارگری و زحمتکش به دنیا آمد. کودکی و نوجوانی را با سخت‌کوشی و کار یدی پشت سرنهاد. از همان نوجوانی و در قبال فشارهای کارگزاران رژیم آخوندی در مدرسه واکنشهای اعتراضی داشت و در سالهای بعد در دوران دبیرستان از طریق رادیو صدای مجاهد با مقاومت و نبرد و آرمانهای مجاهدین آشناشد. آرش به ورزشهای رزمی علاقه داشت و دارای کمربند مشکی در رشته کاراته بود.
پس از گرفتن دیپلم ریاضی در رشته کنترل پرواز هواپیمایی قبول شد ولی در مصاحبه نهایی توسط عوامل رژیم رد صلاحیت و از نام نویسی محروم شد. در سال ۱۳۷۸ از طریق دوستانش موفق شد به سازمان مجاهدین خلق ایران وصل و در سال ۱۳۸۰ برای پیوستن به ارتش آزادیبخش ملی ایران راهی قرارگاه اشرف شود.
آرش قهرمان در شهر اشرف لباس شرف ارتش آزادی پوشید و از آن پس با دل و جان به انجام مسئولیتهای انقلابی خود پرداخت. در دوران پایداری پرشکوه در اشرف و لیبرتی و پس از محاصره اشرف در برابر حملات دست نشاندگان ولایت فقیه دلیرانه پایداری کرد. در حملات شش و هفت مرداد۸۸ به اشرف، از ناحیه‌ٔ دست مصدوم شد و در حملات گسترده ۱۹فروردین۹۰ و تهاجم زرهی به اشرف، در کنار همرزمانش قهرمانانه مقاومت کرد و از ناحیه پا مورد اصابت گلوله قرار گرفت.
آرش هم به‌خاطر شجاعت و مایه‌گذاری و فداکاریش، و هم به‌خاطر درخشش در صحنه‌های نبرد ایدئولوژیک و جهاد اکبر و عشقی که به ارزشهای انقلاب و مجاهدت برای رهایی خلق و میهن داشت، همواره مورد علاقه یارانش بود. همرزمانش درباره او نوشته‌اند «آرش عاشق همه یارانش بود، از هیچکس کدورتی به دل نمی‌گرفت، به هیچکس و در هیچ مراجعه و درخواستی جواب رد نمی‌داد. می‌گفت هر چه دارم از انقلاب خواهر مریم و آموزشهای آرمانی اوست».
آرش در نامه‌یی در شهریور۹۲ نوشته است:
«سلام خواهر مریم.... بعد از مدتها این نامه را برایتان می‌نویسم چون احساس می‌کنم که دیروز بعد از تماسی که با ما داشتید دنیایم عوض شد و نمی‌توانم همان نفر قبلی باشم.... باور کنید در تک‌تک کلمات شما و حرفهای بچه‌ها... احساس به اوج رفتن می‌کردم و به‌رغم سخت بودن از دست دادن مجاهدینی چون شهدای اشرف، ولی تازه مفهوم (هم الذین یقوی بهم الایمان) را می‌فهمیدم».
آرش در نقشه‌مسیر خود در سال ۹۶ نیز نوشت:
«اولین و زیباترین نقشه مسیری است که بعد از هجرت بزرگ و در شب ملاقات مولا علی، همان منشأ می‌توان و باید و نبأ عظیم و فاروق اعظم و در میعادگاه آمادگی برای سرنگونی می‌نویسم و می‌دانم توشه راهم برای آینده خواهد بود...
از خداوند دو چیز می‌خواهم.
اول: این‌که من را شایسته راه مجاهدی و هر ابتلا و آزمایشی که پیش رویم هست قرار بدهد و یاریم بکند که مجاهد بجنگم و مجاهد بمیرم و یاریم کند که در مسیر سرنگونی رژیم آخوندی لحظه‌یی کوتاهی نکنم.
دوم این که: برای خلقم خواهر مریم و برادر مسعود را برای روز آزادی مردم ایران حفظ کند و روز رهایی از ستم آخوندی، روزی که بی‌شک نزدیک است.
اللهم لک الحمد و لک الشکر».
سلام بر مجاهد صدیق آرش پورغلامی در روزی که پا در راه پیوستن به ارتش آزادی گذاشت و روزی که پس از دو دهه رزم جانانه و فدای صادقانه با دل پرعشقش برای آزادی ایران و مردم ایران به سوی پروردگارش پرکشید.
خانم مریم رجوی درگذشت این قهرمان اشرفی را به همرزمان و بستگانش تسلیت گفت.
با ما در کانال تلگرام پیشتازان راه آزادی ایران همراه باشید
